Cataplexie-aanvallen: hoe kunt u zich ertegen beschermen?
Cataplexie, een onvrijwillig verlies van spieractiviteit veroorzaakt door sterke emoties, is het meest indrukwekkende symptoom van een ernstige slaapstoornis: narcolepsie. Dit artikel geeft een overzicht van de huidige kennis over cataplexie en de behandeling ervan, met advies van een arts.
Wat is een kataplexie-aanval?
Talrijke wetenschappelijke studies analyseren deze ziekte om de oorsprong en de impact ervan op de levenskwaliteit en de slaapstoornissen die ermee gepaard gaan beter te begrijpen.
Symptomen en oorsprong van cataplexie-aanvallen
Cataplexie is een zeldzame maar ernstige neurologische aandoening die wordt gekenmerkt door plotselinge aanvallen van spierzwakte, uitgelokt door sterke emoties zoals stress of angst. Het wordt gekenmerkt door een bilateraal verlies van spiertonus, een gedeeltelijke verlamming, zonder bewustzijnsverlies bij zowel volwassenen als kinderen. De uitdrukking van cataplexie varieert van syncope, het komt eerder overeen met een episode van gedeeltelijke verlamming die alleen de nekspieren treft tot een gegeneraliseerde aanval die leidt tot een val. Cataplexie kan soms worden veroorzaakt door andere ziekten, zoals de ziekte van Niemann-Pick type C, het Prader-Willi-syndroom of letsels in de hypothalamus of pons-medulla regio. Imitators van cataplexie zijn onder meer syncope, epilepsie, hyperekplexie, drop-aanvallen en pseudocataplexie. (Pillen, S., Pizza, F., Dhondt, K. et al. Cataplexy and Its Mimics: Clinical Recognition and Management. Curr Treat Options Neurol 19, 23 (2017) ) Hoewel de ziekte zeldzaam is, is de diagnose ervan door een arts belangrijk voor de patiënt. In de meeste gevallen leidt het tot de diagnose van epilepsie of narcolepsie, een slaapstoornis die overdag en 's nachts een syncope-toestand veroorzaakt en waarvan de behandeling complex is.
Impact van aanvallen op gezondheid en levenskwaliteit
Chronische kataplexie kan een significante impact hebben op het leven van een persoon, waardoor werken en sociale relaties moeilijk worden en ernstige slaapstoornissen zoals slapeloosheid en slaperigheid overdag kunnen ontstaan. De patiënt moet veiligheidsmaatregelen nemen om het risico op letsel tijdens een aanval te verminderen. De patiënt kan bijvoorbeeld vermijden om te rijden of scherpe voorwerpen te gebruiken wanneer hij een aanval voelt aankomen.
Mensen met kataplexie moeten ook hun familie en vrienden voorlichten over de aandoening, zodat ze weten wat ze moeten doen als ze getuige zijn van een aanval overdag of tijdens hun slaap.
Hoe behandel je aanvallen van kataplexie?
Er zijn niet genoeg klinische studies rond kataplexie, wat een ondergediagnosticeerd fenomeen blijft door het gebrek aan diagnostische metingen. In Frankrijk, net als in de rest van de wereld, blijft de behandeling van de ziekte gericht op de symptomen. Maar er worden voortdurend nieuwe medicijnen ontwikkeld met een betere tolerantie en gebruiksgemak.
Medicamenteuze behandelingen voor kataplexie
Met de ontdekking van hypocretine/orexine en oxybaat is het begrip van de verlamming van kataplexie verbeterd. De laatste jaren, met de ontwikkeling van nieuwe anti-kataplectische medicijnen (bijvoorbeeld pitolisant), is de behandeling van kataplexie-symptomen verder verbeterd. (Heidbreder, A., Dirks, C. & Ramm, M. Therapy for Cataplexy. Curr Treat Options Neurol 22, 13 (2020). ) Tegenwoordig kunnen patiënten naar hun arts gaan en hun symptomen verminderd zien na een goede diagnose van hun ziekte. Slaapstoornissen gerelateerd aan dit fenomeen nemen af en ze kunnen hun gebruikelijke levensritme hervatten. Het nemen van deze medicijnen moet op de lange termijn gebeuren, volgens het advies van de arts, anders komen de symptomen terug en kan een crisis weer opduiken.
De impact van beddengoed op de slaapkwaliteit en het voorkomen van aanvallen
De kwaliteit van de matras speelt een cruciale rol bij het behouden van een verkwikkende slaap. Voor mensen die lijden aan narcolepsie en kataplexie-aanvallen is een hoogwaardige slaap bijzonder belangrijk om gerelateerde slaapstoornissen (slapeloosheid), slaperigheid overdag te minimaliseren en om het risico op het uitlokken van aanvallen te verminderen.